حرکت مثبت = آبادانی دنیا و آخرت

حرکت جامعه و نظام دو جور است: حرکت مثبت، حرکت منفی؛ حرکت به

سمت عروج و اوج، حرکت به سمت نزول و سقوط. حرکت به سمت اوج این

است که جامعه به عدالتخواهی نزدیک شود؛ به دین، رفتار دینی و اخلاق

دینی نزدیک شود؛ در فضای آزادی رشد پیدا کند؛ رشد عملی، رشد علمی

و رشد صنعتی پیدا کند؛ در بین جامعه، تواصی به حق و تواصی به صبر

وجود داشته باشد؛ جامعه روزبه روز... 

در مقابل دشمنان خدا، دشمنان دین، دشمنان استقلال کشور، احساس

اقتدار بیشتری بکند، ایستادگی مقتدرانه ی بیشتری بکند؛ روزبه روز در

مقابل جبهه ی ظلم و فساد بین المللی ایستادگی خودش را بیشتر کند؛

اینها رشد است، اینها نشانه ی حرکت مثبت جامعه است؛ دنیا و آخرت

یک جامعه را اینها آباد خواهد کرد. ما باید دنبال یک چنین حرکت مثبتی

باشیم. اما نقطه ی مقابل اینها، یک حرکت به سمت تنزل هم وجود دارد:

به جای حرکت به سمت عدالت، حرکت به سمت شکافهای عظیم اقتصادی

و اجتماعی با توجیه های گوناگون؛ به جای استفاده ی از آزادی برای رشد

علمی و رشد عملی و رشد اخلاقی، لااُبالیگری و استفاده ی از آزادی در

جهت فساد و فحشا و اشاعه ی گناه و اشاعه ی خلاف؛ به جای ایستادگی

در مقابل مستکبران، متجاوزان و غارتگران بین المللی، به جای اقتدار نشان

دادن در مقابل اینها، در مقابل آنها منفعل شدن، احساس ضعف کردن،

عقب نشینی کردن؛ آنجائی که باید به آنها اخم کرد، به آنها لبخند زدن؛

آنجائی که باید بر سر حقوق خود ایستاد،از حقوق صرف نظر کردن -

حالا حق هسته ای و غیر هسته ای - اینها نشانه های انحطاط است.

حرکت جامعه باید به سمت آن تعالی و آن ارزشها، حرکت به سمت بالا باشد.