تدابیر سیاسی معظم له در حوزه سخن ؛

ریشه اختلاف در چیست؟

یک مطلب این است که از اول انقلاب تا امروز، در جریان انقلاب و

جریان اصیل این مردم انشعابهائی به وجود آمده، تعارضهائی به

وجود آمده است. بعضی از این تعارضها و انشعابها خسارت زا هم

بوده است؛ بعضی هم نه، با هشیاری مردم، با آگاهی و

مسئولیت‌پذیری عناصر فعال در این جریانها، حل شده است؛

برای انقلاب و برای کشور باری درست نکرده است. این اختلاف

نظرها و انشعابهائی که پیدا می شود، همه یک جور نیست.

بعضی انشعابها ناشی از اختلاف در مبانی و در عقاید است؛

بعضی از اینها ... 

بحث عقاید و معتقدات نیست؛ بحث منافع است،

دعوا بر سر منافع است؛ بعضی از این اختلافها هیچکدام از اینها نیست؛

مسئله ی سلائق است، اختلاف دیدگاه و اختلاف سلیقه در اجرای اصول

است؛ در چهارچوب اصول و مبانی، در روشها اختلاف به وجود می آید؛

لذا اینها یک جور نیستند.حالا همانهائی هم که اختلاف بر سر منافع دارند،

گاهی رنگ عقیدتی و مبنائی به آن می دهند. هر کدام از اینها باشد -

یا آنهائی که اختلاف در مبانی و عقاید است، یا آنهائی که اختلاف بر سر

منافع است - آنجائی که به درگیری با نظام و درگیری با انقلاب و پشت

کردن به مبانی انقلاب باشد، آن وقت حالت دشمن را پیدا می کنند.

البته کسی عقیده ای مخالف داشته باشد، کاری به کار نظام نداشته

باشد، نظام با او کاری ندارد. اما اگر اختلاف، اختلاف در سلائق است،

در روشهاست، نه، این اختلافات مضر نیست؛ نافع هم هست.این یک

مطلب است که در میدان معارضات این چنینی، نظام با هیچ کس برخورد

نمی کند. آنجائی که افراد در چهارچوب اصول رفتار کنند، دنبال خشونت

نروند، درصدد بر هم زدن امنیت جامعه نباشند، آسایش جامعه را نخواهند

به هم بزنند - از این کارهای خلافی که انجام میگیرد؛ دروغ پراکنی و شایعه -

نظام هیچگونه مسئله ای ندارد. مخالفینی هستند، نظراتی دارند، نظرات

خودشان را بیان می کنند؛ نظام برخورد نمی کند. بنای نظام در اینجا،

جذب حداکثری و دفع حداقلی است. این، روش نظام است؛ این را همه توجه

بکنند. آن کسانی هم که نظر مخالف دارند، نظرات مخالف با نظرات رسمی دارند،

در این چهارچوب می توانند خودشان را مقایسه کنند. اگر کسی با مبانی نظام

معارضه کند، با امنیت مردم مخالفت کند، نظام مجبور است در مقابل او بایستد.